ศิลปะการปฏิเสธแบบคนอินเดีย

ระหว่างนั่งเครื่องจากมุมไบ เพื่อไปประชุมที่กัลกัตตาวันหนึ่ง ซึ่งปรกติเวลานั่งเครื่องผมจะเลือกนั่งที่นั่งติดทางเดิน เพราะลุกนั่งไปห้องน้ำสะดวกดี วันนั้นก็เช่นกัน ติดผมที่นั่งตรงกลางเป็นผู้ชายหนุ่ม ถัดไปติดหน้าต่างเป็นผู้หญิงหน้าตาจัดว่าเป็นคนอินเดียที่สวยคนหนึ่ง

ผมจับท่าทางรู้สึกว่าผู้ชายอยากจะคุยกับผู้หญิง แต่กำลังรอจังหวะอยู่ได้ทีตอนผู้หญิงออกปากคุยก่อนเพื่อขอหนังสือพิมพ์ที่ผู้ชายอ่านเสร็จแล้วจะไปอ่านมั่ง เขาจึงเริ่มบทสนทนา

เนื่องจากนั่งติดกันแม้ไม่ได้มีเจตนาจะแอบฟัง ก็ได้ยินการสนทนาเกือบทั้งหมด คุณมาจากรัฐไหน ทำงานที่ไหน อย่างไร ส่วนผู้ชายก็บอกคุณสมบัติตัวเองครบ อยู่เมืองไหน ทำงานบริษัทอะไร ตำแหน่งสูงอย่างไร ผมฟังไปคิดไปก็อมยิ้มไปว่า ผู้ชายเวลาโปรยเสน่ห์นี่ชาติไหนๆก็คงเหมือนกัน

ผมจับคำพูดผู้หญิงก็พอรู้ว่าเธอไม่ได้อยากจะคุยด้วยมากนัก อยากจะอ่านหนังสือพิมพ์มากกว่า แต่โดยนิสัยและวัฒนธรรมแล้ว อินเดียเขาไม่พูดทำลายน้ำใจกันตรงๆครับ หากจะปฏิเสธ คุณเธอจะมีวิธีของเธอเอง คอยดูกัน...ผมคิดในใจ

สักพักบทสนทนาเป็นเรื่องงาน ผู้หญิงได้ที่ ก็พูดขึ้นว่า ฮื่อ!!พ่อของสามีของฉันก็ทำอยู่ที่นั่นค่ะ.. ได้ผลครับหลังจากนั้น บทสนทนาของทั้ง 2คนก็จบลง ผู้หญิงก็ได้โอกาสอ่านหนังสือพิมพ์ของเธอไปเสียที

อยู่อินเดียนี่นอกจากต้องฟังภาษาพูดเขาให้รู้เรื่องแล้ว ยังจะต้องแปลความหมายที่แท้จริงของเขาให้ถูกต้องด้วยครับ เพราะบอกแล้วคนประเทศนี้เขาใจดี พูดปฏิเสธตรงๆให้ใครรู้สึกเสียใจกันไม่เป็นครับ